Dit is  Elmo zijn laatste vakantie.
We waren nog even voor onze grote vakantie begon een weekje naar Brabant en Limburg en onze grote kanjer heeft de hele week enorm lopen genieten.
Op pad gaan met de camper vond hij geweldig Mo hield ervan om steeds op andere plaatsen te wandelen en dan aldoor nieuwe luchtjes snuffelen, hij las graag nieuwe boeken en ook in de laatste week heeft hij dat met volle teugen gedaan.
 
Na een week vol plezier en genieten met ons viertjes stortte op zaterdagavond onze wereld volledig in
Zaterdagochtend stond meneer nog te zeuren om een wandeling maar daar was het te warm voor dus 's middags even naar de maas gereden bij Maastricht en daar wat lopen slenteren en boten gekeken wat hij machtig interessant vond, niet te weten dat dat de allerlaatste foto's van ons ventje zouden worden en hij er ruim 2 uur later niet meer zou zijn

Om 17.00 uur heeft hij met smaak zijn bak leeg staan eten en ging daarna samen met Osi in het gras uit liggen buiken, hij lag naast Peter zijn stoel en zo ongeveer ruim een half uur later gaf hij 2 piepjes alsof hij droomde Peter vond die piepjes wat raar klinken, tilde zijn poot op en riep word eens wakker maar die poot voelde enorm zwaar.........
Elmo was er al niet meer hij heeft in zijn slaap een hartstilstand gehad.
voor hem de mooiste manier om te overlijden zo na een heerlijke vakantie week en met een volle buik de regenboogbrug over
Maar voor ons en Osi een keiharde klap die moeilijk te verwerken is.

Ons ventje heeft maar kort plezier mogen hebben van de uitstapjes met de camper. 
Zijn laatste vakantie hoort er gewoon bij op de site alleen staan er deze keer geen verhaaltjes onder de foto's daar kon ik de moed niet voor opbrengen.

We stonden op camping de Oosterberg in Epen waar we voorheen met onze caravan al vaker gestaan hadden, hier komen we nooit meer terug, niet alleen vanwege het verdriet maar ook omdat we van de eigenaar totaal geen greintje medeleven of hulp gehad hebben we moesten het maar uitzoeken, zo ga je niet met je klanten om vinden wij!
Gelukkig stonden er lieve medekampeerders om ons heen die wel voor ons klaarstonden